In april dienden ook wij bezwaar in tegen het ruimtelijk uitvoeringsplan dat de uitbreiding van 1,5 naar 2,5 miljoen geslachte varkens per jaar mogelijk maakt. Maar de provincieraad keurde dit nu toch goed, en wil geen rekening houden met het dierenwelzijn. Deze uitbreiding kan niet gebeuren binnen de bestaande slachturen. Nu wordt er al op zaterdagen gewerkt en wordt de draagkracht voor de woonbuurt overschreden. In de directe omgeving van het slachthuis wil men een gemengd open ruimtegebied voorzien. Het gaat over 1,6 ha waar er zowel plaats is voor activiteiten met recreatieve als met educatieve en sociale functie. Aansluitend aan het bedrijf is er zelfs sprake om speeltoestellen voor kinderen te voorzien. Binnenkort volgt wellicht de aanvraag van de milieuvergunning.
Meer info: martine.langen@detorenvalk.be
Over het dierenleed verscheen volgend opinieartikel.
ONDERTUSSEN ACHTER DE SCHERMEN BIJ SLACHTHUIS TIELT :
VAN 10 NAAR 17 DODE VARKENS PER MINUUT
Voor iedereen die om dieren geeft, waren afgelopen weken alweer heftig. Opnieuw werd onze gemoedsrust overhoop gehaald door schokkende undercoverbeelden van dierenleed. Niet uit varkensslachthuis Tielt deze keer, maar uit runderslachthuis Verbist te Izegem. In één klap werd voor het grote publiek duidelijk dat extreem dierenleed structureel aanwezig is in slachthuizen.
In de nasleep werden deze keer ook slachters en toezichthoudende dierenartsen aan het woord gelaten. Zij gaven toe dat dieren slachten nooit diervriendelijk kan zijn. Voor het extreme dierenleed werd ook gewezen naar de grote aantallen dieren die per dag aan een onvoorstelbare snelheid geslacht moeten worden.
Het slachthuis Tielt echter beweert dat zij vanaf nu kunnen slachten met weinig dierenleed. Om dit te bewijzen krijgen bezoekers nu al sinds begin september rondleidingen in het slachthuis. We weten natuurlijk dat bezoekers niet alles te zien krijgen: er blijft veel verborgen. Om ons inzicht te geven achter de schermen van het slachthuis, hebben we als het ware de keuze tussen twee gekleurde pillen. Nemen we de blauwe pil, dan zien we enkel wat men ons laat zien: de varkens in de wachtboxen uitgerust met vernevelinginstallaties en de karkassen aan de transportband. Slikken we de rode pil daarentegen, dan krijgen we het brede plaatje voorgeschoteld. Wat zien we dan als we een minuutje meewandelen in het slachthuis?
Het slachthuis slacht nu anderhalf miljoen varkens per jaar, 10 per minuut. Als we een minuut lang in de ogen van die 10 varkens kijken, dan zien we hun levensverhalen. Een leven van een schamele 6 maanden per varken vol verveling doorgebracht op een kleine ruimte in een vuile, kale, verduisterde stal. We zien de stress, honger en dorst van de varkens in de transportwagen naar het slachthuis. En we zien ook de vele dode biggetjes die het slachthuis niet eens haalden.
Als we vervolgens tien karkassen aan de transportband zien hangen, dan kijken we naar extreem leed dat net gebeurde: spartelen, stuiptrekken en krijsen door verstikking en irritatie van luchtwegen in de CO2-bedwelmingsinstallatie. De 10 karkassen worden verwerkt tot 6000 porties rood en bewerkt vlees. In die hoopjes bewerkte spierweefsels zien we ook mensenleed, bij zowel consument, producent als omwonende. Vlees is niet zo gezond volgens de nieuwe voedingsdriehoek van het Vlaamse Instituut Gezond Leven. Het eten van het goedje van dat slachthuis leidt bij een deel van de consumenten tot hart- en vaatziekten, kankers en diabetes. We zien ook omwonenden, veetelers en slachthuismedewerkers die getroffen worden door resistente bacteriën, hepatitis E en andere gevaarlijke zoönotische ziektes die van varken op mens overgedragen worden.
Het kan nog gekker. Vooraleer die 10 varkenskarkassen tijdens die ene minuut aan de transportband voorbijkomen, werden op de landbouwbedrijven evenveel broeikasgassen uitgestoten als 25 dagen non-stop autorijden. En er was anderhalf Olympisch zwembad water voor nodig, evenveel als 250 dagen non-stop douchen. En er werden bijna 3 ton eetbare voedselgewassen omgezet in oneetbare varkensmest waar Vlaanderen al meer dan genoeg van heeft. Met 3 ton voedselgewassen kan een persoon zich 3 jaar voeden. Zoveel leed en verspilling bij die ene minuut in het slachthuis.
Dat is allemaal te gek voor woorden. En dan komt de grote ironie. De Provincieraad West-Vlaanderen besliste vandaag over een Ruimtelijk Uitvoeringsplan. Dit plan is een eerste stap om de slachtcapaciteit van het slachthuis Tielt met 70% op te voeren. Geen 10 maar 17 varkens per minuut. Het gezond verstand zegt dat dit niet kan zonder nog meer extreem leed. We zien dan ook een verpletterende verantwoordelijkheid voor de beleidsmakers die de uitbreiding van slachthuis Tielt hebben gesteund.
Katty De Wilde is coördinator van de West-Vlaamse Milieufederatie
Stijn Bruers is doctor in de moraalfilosofie
